زخم پا یک عارضه مهم دیابت و اغلب آمپوتاسیون اندام تحتانی است . شایع‌ترین علل زمینه‌ای , نوروپاتی , تروما , بدشکلی , فشار کف پایی و بیماری‌های عروق محیطی میباشد . ارزیابی دقیق و سیستماتیک زخم پا به راهنمای درمان مناسب کمک می‌کند . واگنر و دانشگاه تگزاس سیستم‌هایی هستند که اغلب برای طبقه‌بندی زخم پا استفاده می‌شوند و این مرحله نشان‌دهنده پیش‌آگهی است . تسکین فشار با استفاده از قالب‌های تماس کلی , روروئک و یا " نیم کفش " تکیه‌گاه اصلی درمان اولیه است . دبریدمان شدید و مدیریت عفونت زمینه‌ای و ایسکمی نیز در مراقبت زخم پا مهم هستند . درمان سریع و تهاجمی زخم پای دیابتی اغلب می‌تواند از وخامت مشکل جلوگیری کرده و احتمال قطع عضو را از بین ببرد . هدف از درمان , درمان زود هنگام برای التیام سریع ضایعه و جلوگیری از عود مجدد است . برنامه‌های مدیریتی چندوجهی که بر پیش‌گیری , آموزش , معاینات منظم پیاده , مداخله تهاجمی و استفاده بهینه از کفش درمانی تمرکز دارند , کاهش قابل‌توجهی در بروز قطع عضو اندام تحتانی نشان داده‌اند .
بیماری‌های پا مانند زخم , عفونت و قانقاریا عامل اصلی بستری در بیماران مبتلا به دیابت ملیتوس می‌باشند . روش کار: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی شده بر روی ۶۰ بیمار مبتلا به دیابت قندی انجام شد . متاسفانه بسیاری از این بیماران نیاز به آمپوتاسیون در پای یا بالای قوزک پا در نتیجه عفونت شدید یا ایسکمی محیطی دارند . نوروپاتی اغلب عامل مستعد کننده زخم و آمپوتاسیون میباشد .
پای دیابتی و عوارض آن میلیاردها دلار صرف هزینه‌های مستقیم پزشکی و همچنین بستری طولانی‌مدت و دوران ناتوانی میشود . مقدمه : شایع‌ترین ضایعه پای دیابتی , یکی از مهم‌ترین عوامل ایجاد زخم است که در نتیجه یکی از عوامل خطر قطع عضو میباشد . تقریبا ً ۹۵ درصد از قطع عضو اندام تحتانی مرتبط با دیابت با زخم پا مقدم هستند .
درباره این سایت